De invoer van straathonden uit het voormalige Oostblok is sinds de coronacrisis gigantisch gestegen en dat zorgt voor problemen. “70 procent van mijn tijd behandel ik buitenlandse straathonden met gedragsproblemen”, zegt hondentherapeute Angelique Prins.

Uit cijfers van het Trade Control and Expert System, het online systeem van de Europese Commissie dat de handel in levende dieren volgt, blijkt dat het aantal honden dat uit Roemenië naar België werd geëxporteerd gestegen is van 1.000 in 2017 naar 3.639 in 2020. Ook het aantal verhandelde Hongaarse honden steeg van 1.796 naar 7.860 vorig jaar. In totaal werden er in 2020 bijna 23.000 buitenlandse honden ingevoerd in ons land. De eerste twee maanden van dit jaar zijn er al 1.084 Roemeense honden naar België gebracht.

Hondentherapeute Angelique Prins (links): “Mensen zijn massaal buitenlandse straathonden gaan adopteren tijdens de lockdown.”

Tiny De Keuster kaartte het probleem deze week aan in weekblad Knack. Ze is dierenarts, gedragsspecialist en auteur van het boek ‘Wat is aan de hond?’. “Van collega-dierenartsen hoor ik dat er steeds meer gedragsproblemen zijn met honden uit het voormalig Oostblok”, zegt ze. “Het gaat vaak om wilde honden. Ik ken mensen die een Roemeense straathond hebben geadopteerd die al zes maanden niet uit zijn bench durft te komen in hun bijzijn. Er zijn ook veel honden die zogenaamd als straathond worden geadopteerd waarvan je duidelijk weet dat het niet zo is. Het verhaal is dan dat ze zijn vrijgekocht uit een dodingsstation. De verkopers werken op het sentiment van de dierenliefhebbers. Het probleem is dat Belgen ieder jaar op zoek zijn naar 135.000 pups. Daar kunnen fokkerijen hier niet aan voldoen. Maar mensen willen een hond en ze willen die nu. Redden van straathonden lijkt dan een goed alternatief. Maar er is helaas geen enkele controle op die markt. Als die honden net als bij ons gechipt zouden worden, dan was het probleem snel van de baan.”

Vrijheid

“Tijdens de lockdown wilden veel mensen een hond”, zegt de Kinrooise hondentherapeute Angelique Prins. “Ze zijn gevallen voor ‘zielige’ filmpjes van honden die door de regen zwerven. In onze ogen lijkt zo’n straathond een triest leven te hebben, maar hij heeft een enorme overlevingsdrang en leeft in een roedel. Hij heeft zich over meerdere generaties leren aanpassen aan dat leven op straat. Zet zo’n hond hier in een huisje en hij voelt zich helemaal niet gelukkig. Hoe goed het ook is bedoeld, je pakt hun vrijheid af.”

“Vaak zijn deze honden door handelaars van de straat geplukt en worden ze met een hele troep van 20 tot 25 honden naar hier getransporteerd”, gaat Prins verder. “De prijs van zo’n straathond is tijdens de lockdown gestegen van 300 naar 600 euro. Ze worden verkocht op parkings van snelwegen, recht vanuit de bench. Als je dat ziet, weet je dat er iets verkeerd zit. Die straathonden komen hier aan met een rugzakje vol en als koper weet je niet wat erin zit. Ik heb vier buitenlandse straathonden in behandeling. Ze reageren vaak agressief naar mensen en andere honden. Ze vertonen hetzelfde gedrag: ze halen uit als je in de buurt van hun voederbak komt, ze gaan snel in de verdediging en ze zijn vooral agressief naar mannen. Logisch want ze zijn door mannen gevangen en meestal niet zachtzinnig behandeld. Je krijgt dat gedrag van die honden er niet meer uit.”

“Je moet je als klant durven afvragen of je die dieren hier wel echt een beter leven geeft door ze te redden”, zegt Tiny De Keuster. “Misschien is het dan zinvoller om initiatieven voor straathonden in die landen te steunen.” Angelique Prins beaamt dat: “De meeste stichtingen hebben echt wel de beste bedoelingen en ik zeg ook niet dat het nooit zal lukken bij een buitenlandse straathond, maar toch raad ik de mensen aan om er geen te adopteren.”

Bron: HBVL.be / nieuwsblad.be